Rekrutacja pracowników niepełnosprawnych. Część 1.

Aby skutecznie wnioskować o dofinansowanie do wynagrodzeń pracownika niepełnosprawnego ze środków PFRON, konieczne jest, aby takowego pracownika zatrudnić. Jest to oczywista oczywistość.

Proces rekrutacyjny, jeśli chodzi o wymogi, nie zmienia się przy przejściu z modelu zatrudniania pracowników stacjonarnych do modelu telepracy. Zmienia się natomiast w pewnym stopniu formuła rekrutacji i właściwe przygotowanie przedsiębiorstwa jest tutaj niezbędne.

Dlaczego nie jest łatwo znaleźć pracownika?

Obecna sytuacja na rynku pracy jest niezbyt korzystna dla pracowników, a już szczególnie pracowników niepełnosprawnych. Część pracodawców, w związku z dużą podażą pracy, skłonna jest sztucznie zawyżać oczekiwania względem pracowników, nie podnosząc jednocześnie wynagrodzenia. Ze strony pracowników jednak także pojawiają się niekiedy nierealne oczekiwania i rekruter musi być osobą odpowiednio przygotowaną, aby przeprowadzić negocjacje z sukcesem.

W przypadku zatrudniania osób niepełnosprawnych należy przygotować się na oczekiwania wynikające z charakteru i stopnia niepełnosprawności. Jednocześnie należy ofertę pracy skonstruować w taki sposób, aby przynajmniej wstępnie była ona atrakcyjna dla potencjalnych pracowników.

Po pierwsze: określ wymagania

Podobnie jak w przypadku rekrutacji na stanowiska stacjonarne, pierwszym krokiem musi być określenie wymagań względem pracowników. Muszą one oczywiście wynikać z określonych obowiązków, jakie firma chce powierzyć pracownikowi, jednak w przypadku telepracy pojawia się kilka nowych aspektów, których nie ma przy rekrutacji tradycyjnej.

Przede wszystkim – i jest to ważne szczególnie w aspekcie zatrudniania pracowników niepełnosprawnych – ważne jest ustalenie formy komunikacji. O ile bowiem w przypadku osób bez stopnia niepełnosprawności można wymagać na przykład comiesięcznych wizyt w biurze na spotkaniu z przełożonym, o tyle w przypadku osób o obniżonej sprawności ruchowej może to być wymóg niemożliwy do spełnienia, ale jednocześnie nie jest rozsądnie tylko z tego względu odrzucać kandydaturę wykwalifikowanego pracownika. Zastępcze formy komunikacji, takie jak e-mail, telefon lub rozmowa przez Skype są w zupełności wystarczające w przypadku większości stanowisk, natomiast kwestią indywidualną jest, na ile dana organizacja jest skłonna je zaakceptować i którą z tych metod preferuje pracownik (i czy jest jakaś, która ze względu na niepełnosprawność nie jest w ogóle akceptowalna).

Po drugie: określ minimalne kompetencje

Błędem często popełnianym przez polskich pracodawców jest poszukiwanie pracowników z wykształceniem i doświadczeniem w jednej tylko branży. Osoby niepełnosprawne często jako alternatywę wymuszoną brakiem możliwości zatrudnienia, wybierają drogę samorozwoju, realizując programy kursów i szkoleń z różnych dziedzin. Pracodawcy tego typu osób zwykle nie szukają, zwracając uwagę na kandydatów o stabilnych zainteresowaniach. Prawidłowa postawa to określenie minimalnych wymagań i pominięcie wszystkiego, co poza nie wykracza i nie może się przydać na danym stanowisku. W przypadku osób niepełnosprawnych warto dopytać o dodatkowe kompetencje, które być może pozwolą takiego pracownika zaangażować także w inne projekty lub nawet rozszerzyć działalność – choć to oczywiście dalsza perspektywa.

Przeprowadzenie rozmowy

Wielu pracodawców unika zatrudniania osób niepełnosprawnych ze względu na trudności w przeprowadzeniu rozmowy kwalifikacyjnej. To trudność wynikająca jedynie z przyzwyczajenia do formy rozmowy w cztery oczy. Trzeba zrozumieć specyfikę niepełnosprawności – rozmową kwalifikacyjną można przeprowadzić z wykorzystaniem nowoczesnych środków komunikacji i w niczym nie umniejszy to jej ważności. Należy jednak zwrócić uwagę na to, iż rozmowa taka będzie wyglądała nieco inaczej niż w przypadku osób pełnosprawnych.